Het was een stralend zonnige dag maar berekoud. 4 graden gaf de thermometer in de auto aan. Een week geleden was het nog boven de 20 graden in Nederland.
Ik reed over de oprijlaan en de zon scheen prachtig door de bomen met hun herfstbladeren, parkeerde op de deze zomer aangelegde parkeerplaats en opende de achterklep om mijn laarzen te pakken. Ze voelden steeds vertrouwder.
In het vroege ochtendlicht waren de opgehangen lampjes aan het lichtsnoer een sfeervolle begeleiding langs het kastanjelaantje. Toen ik de hoek om sloeg en onze prachtige schuurtjes zag liggen wist ik weer waarom ik hier mijn bedrijf heen had gebracht. Meer idyllisch krijg je het niet voor een bedrijf dat mensen en natuur weer meer samen wil brengen.
Teun arriveerde kort na mij. We zouden deze dag de nieuwe pers voor het eerst gebruiken, die we met veel moeite de schuur in hadden verhuisd. 2 m lang, 1,5 m hoog en 300 kg zwaar, was het een flinke kluif geweest, maar we hadden niet opgegeven en met Elegast-eigen lust voor het avontuur en oplossingsgericht slimheid het kunstje geflikt.
Deze dag bracht een nieuwe uitdaging: ondanks dat we de pers, een krachtstroomaansluiting en een kabel hadden, bleek de kabel niet te passen. Als ondernemer leer je een hoop, en hier dus een lesje elektra: er zijn 32 en 16A aansluitingen, en die passen niet zomaar op elkaar!
We sprongen in de auto, maar reguliere bouwmarkten hebben dit niet, zo bleek. Online is zo’n adapter te bestellen. Daar hebben we nu niks aan. Professionele groothandels zijn dicht op zaterdag. Maar gelukkig is onze vaste elektriciën van het landgoed te bereiken en heeft een adapter voor ons.
Met een paar klikken sluiten we de pers aan en al snel zijn we aan de slag in onze kleine houten schuur. 6 kistjes staan klaar, zelf geoogst in een prachtige historische boomgaard. We gooien ze door de shredder (‘de appelvreter’) en de bakken met pulp leggen we in plakkaten op de pers: een houten plaat, dan een plakkaat pulp, vastgehouden in een stevig kaasdoek. Zoe bouwen we de pers laagje voor laagje op, draaien de arm zodat deze toren geperst kan worden op de piston, en bouwen een nieuwe toren op het andere deel van de arm. Deze pers is een ‘rack-and-cloth’ pers en heeft een hoge opbrengst sap per kg. Het sap dat uit de versgeperste appels komt is fascinerend rijk en zacht van smaak. Een prachtige balans van zoet, zuurtje, een beetje bitter, en aroma. Dit is de basis van ons product, en die moet goed zijn. Alle suikers vergisten tot alcohol, dus de smaak die onze cider heeft komt van het aroma, het zuur, het bitter, en de tannines.
We zijn één van de eerste professionele ciderbedrijven in Nederland, en bouwen mee aan een nieuwe categorie: cider van Nederlandse appels is kenmerkend en onderscheidend ten opzichte van cider uit andere landen. Dit komt doordat elk land zijn eigen appelrassen heeft.
De appels die we vandaag persen laten we spontaan vergisten. Vorig jaar hebben we twee spontane ciders gemaakt, wilde ciders. Ze waren onze interessantste. Dit jaar gaan we dat meer doen, zodat we de specifieke boomgaard waar de appels uit komen, vangen in een fles, waarbij zowel appels als gist (samen verantwoordelijk voor de smaak) aan de cider een pure expressie geven van de plek